lunes, 9 de mayo de 2011

Yo es que soy así


Buceando por la red nos hemos encontrado (ojo, atención al uso del plural mayestático) con uno de esos artículos que, a mi parecer, nos cuelan ideas de lo más rancio como verdades científicas basadas en estudios estadísticos insuficientes y para nada interpretados de forma objetiva, para empezar porque la interpretación estadística es la más manipuladora de las ciencias. Pero para abundar sólo un poco en cómo un barniz de psicología o medicina puede hacernos creer lo que a alguien le dé la gana sólo hay que hojear algún libro de medicina del siglo XIX para leer las más absurdas barbaridades sobre la sexualidad femenina... Pero vayamos al grano, el artículo en cuestión es esta joya y no sé por dónde empezar...

LECTORA:
La explicación es (más o menos) que los hombres tienen una tolerancia mayor ante la ofensa, y, por ende, su percepción de la misma también es menor.
ejem ejem! respaldo empíricamente cada una las afirmaciones contenidas en ese estudio, por la experimentación personal de muchos años de observación del especimen masculino de cualquier orientación sexual los tíos son menos empáticos y por tanto ¡más felices!

YO:
Cierto, los chicos que quemaron a la vagabunda en un cajero de Barcelona, uno de los padres lo disculpaba diciendo que ellos no eran conscientes de estar haciendo daño... No sé qué me da más miedo, si alguien que no le da la gana pedir perdón o alguien que no tiene la más mínima empatía ni conocimiento de bien y mal.
Me parece un artículo machista que sigue perpetuando la gilipollez machista.

LECTORA:
Pero a ver..., machista? pero por qué esa valoración? quiero decir, a mí no me parece nada malo, y además, por propia experiencia, veo que a los chicos el enfado se les pasa antes, y que muchas veces no comprenden las ofensas, porque a ellos no les ofendería la misma situación. Hablo de vida cotidiana, cosas livianas. No quiero entrar en delitos.

YO:
Pues yo debo acumular el porcentaje más alto de hombres susceptibles en mi vida... Lo que a mí me dice la experiencia es que los hombres se ofenden rápido, lo expresan poco y son menos autocríticos que nosotras, sería una forma de interpretar los datos del artículo.
He dicho lo de machista porque es el típico argumento de: "yo es que soy así" pero en este caso "yo es que soy hombre, compréndeme", pues mira, no me da la gana.

LECTORA:
Pues también. Es lo bonito de la palabra y de la vida, que todo es interpretable.... ays.

GALLEGO QUE HA CAÍDO CASUALMENTE POR AQUÍ ATRAÍDO POR LA PALABRA PULPITO:
Comprendo (creio, vaia) o que dis, Lectora. Também eu, sendo home, tenho a miúdo essa percepçom. Pero.... esse "Yo soy así" também o usam muitas mulheres também (nosotras somos así / somos diferentes, especiales etc etc). Nom? Os discursos sexistas nom som exclusivos dos homes e muitas mulheres participam todos os dias na sua difusom. Algumas mesmo tiram proveito de uma sociedade sexista. Penso que quando o feminismo aceitar e denunciar abertamente isto, melhor nos irá a tod*s, homes e mulheres.

YO:
Como escribes en gallego y yo soy catalana no sé si lo he entendido todo, pero por lo que he entendido te diría que todos somos verdugos y víctimas de nuestras ideologías y prejuicios y por tanto, sí, muchas mujeres usan en su provecho el discurso sexista y nos iría mejor a todos si dejáramos de escudarnos en ello.
A mí de todo esto lo que más me preocupa es el "proceso de confirmación de un prejuicio", por el cual, una vez instaurada una idea preconcebida sobre algo o alguien, las lecturas de las situaciones que hacen los actores siempre van encaminadas a confirmar ese prejuicio, y todo lo que lo desmentiría se vuelve invisible a sus ojos. Pues con el sexismo pasa eso, como con el racismo o el clasismo y naturalmente la homofobia.

GALLEGO CONVERSO POR CORTESÍA:
Totalmente de acuerdo, sí.

LECTORA:
1.- "yo soy así" paréceme a xustificación máis pobre e groseira de todas. Non me gusta nada. En ninguén.

***

Y por una vez, y sin que sirva de precedente, nos vamos todos la mar de felices y en sintonía.